Blog #14 Ineens weet je het: zo wil ik het niet meer

Er komt een dag waarop je voelt dat het tijd is. Niet omdat iemand anders het zegt, maar omdat je weet: zo wil ik het niet meer. Dit is het moment om te bouwen aan een fundament dat helemaal van jou is en te vertrouwen op dat innerlijke kompas dat altijd bij je is.

Er is een punt in je leven waarop je voelt dat je niet meer kunt blijven lopen op het pad dat anderen voor je hebben uitgerold of op dat pad wat gewoon niet meer goed voelt, omdat je diep vanbinnen weet dat jij degene bent die kiest welke richting je op gaat.

Die stem, noem het je kern, je innerlijke kompas, je bron, je ik – is er altijd geweest. Misschien heb je het lange tijd genegeerd. Misschien heb je het weggeduwd omdat de stemmen van buiten luider waren. Misschien dacht je dat het pas veilig was om te luisteren als alles om je heen meewerkte.

Maar hier is de waarheid: je hoeft niet te wachten. Je hoeft niet te wachten tot iemand je toestemming geeft, tot je alles begrijpt, of tot je zeker weet dat je niet gaat falen. Dat stille weten, dat diepe besef in jou, werkt pas echt als jij besluit het te volgen.

Het vraagt moed. Moed om te zeggen: ik ga het op mijn manier doen. Moed om te accepteren dat niet iedereen dat zal begrijpen, dat er mensen zullen afhaken, dat sommige paden zullen eindigen. Maar weet je? Juist in die leegte ontstaat ruimte. Ruimte voor het leven dat écht bij je past.

Je fundament leg je niet in één dag. Het is geen to-do-lijst die je afvinkt. Het is eerder een proces van laag voor laag terugvinden wat van jou is, en loslaten wat dat niet is. Soms voelt het oncomfortabel, omdat je oude zekerheden vervangt door iets dat je nog niet volledig kunt zien. Maar juist daar zit de magie: leren vertrouwen op wat je nog niet kunt bewijzen, maar wel kunt voelen.

Jouw kern, dat zachte, stille weten, spreekt niet in schreeuwerige aanwijzingen. Het is eerder een subtiel gevoel, een lichte spanning in je buik, een helder moment in je hoofd, een diep ‘ja’ in je hart. Hoe meer je ernaar luistert, hoe helderder het wordt.

En op dagen dat je het even niet voelt, is het er nog steeds. Het verdwijnt niet. Je hoeft het niet op te laden of te fixen. Je hoeft alleen stil te worden en te luisteren, zonder jezelf te veroordelen.

Misschien is dit het moment waarop je besluit dat je geen leven meer wilt bouwen op wankele grond. Geen keuzes meer wilt maken die zijn ingegeven door angst, verwachting of de behoefte om iedereen tevreden te houden.

Je mag kiezen voor een fundament dat bestaat uit jouw waarheid. Uit wat je weet, diep vanbinnen, los van alle ruis. Dat fundament geeft je stevigheid, ook als het leven schudt. Het laat je zien dat je altijd terug kunt vallen op jezelf, zelfs als alles om je heen verandert.

En ja, soms zul je twijfelen. Soms zul je je afvragen of je niet gewoon terug moet naar het oude vertrouwde. Maar elke keer als je toch een stap zet, ondanks de onzekerheid, groeit je vertrouwen. Niet omdat iemand anders zegt dat je goed bezig bent, maar omdat jij voelt dat je leeft in lijn met wie je bent.

Het leven op jouw manier vormgeven betekent niet dat alles altijd licht en gemakkelijk is. Het betekent dat je de diepte in durft, dat je bereid bent te kijken naar wat je liever vermijdt. Dat je de stilte ingaat, juist als je geneigd bent weg te rennen.

En wanneer je daar bent, midden in die stilte, zul je merken dat je niet leeg bent. Integendeel. Je zult voelen dat je altijd al de antwoorden bij je droeg. Misschien is de volgende stap klein. Misschien is het alleen maar vandaag opkomen voor wat je voelt. Misschien is het nee zeggen tegen iets dat niet meer klopt. Misschien is het ja zeggen tegen iets dat spannend is maar juist zo goed voelt.

Het gaat niet om het perfecte plan. Het gaat om de keuze om trouw te zijn aan jezelf, elke dag opnieuw.

Er komt een dag, misschien heel snel, misschien over een tijd, dat je terugkijkt en denkt: hier begon het. Hier begon het moment waarop ik mijn fundament legde. Waarop ik besloot dat mijn leven, mijn keuzes en mijn manier genoeg zijn.

En op die dag zul je glimlachen, omdat je weet dat je niet meer hoeft te zoeken naar toestemming. Omdat je voelt dat jouw kern nooit is weggeweest. Je hebt alleen weer leren vertrouwen.

Je hoeft niet alles te weten. Je hoeft alleen te weten dat je het mag doen op jouw manier. En dat je het kunt.

Dit is precies waar P-ARE voor staat: je herinnert worden aan wie je bent, voordat de wereld je vroeg om iemand anders te zijn. Je fundament leggen, zodat je op jouw manier kunt groeien en meer zichtbaar wordt op de werkvloer of als ondernemer. Met praktische tools, scherpe inzichten en een flinke dosis moed. Want jouw kern is er al. Ik help je alleen om haar weer te horen.